‘’το να βλέπεις αληθινή φωτογραφία του σύμπαντος είναι μεγαλύτερο ego death κι από βαρβάτο acid trip’’ μου έγραψε μια ιντερνετική φίλη στο τσατ μας λίγες μέρες πριν. Μέσα στην πληθωρική μεταφορά της βρήκα την τέλεια περιγραφή - την ημέρα που συνέβη δεν μπορούσα να σκεφτώ και εγώ τίποτα άλλο πέρα από το Συμβάν, ας το ονομάσουμε έτσι. Ποιος να μου το λεγε, πως θα υπήρχε μια μέρα που μέσα από μια συσκευή - το κινητό μου - ενώ ήμουν συνδεδεμένη σε ένα δίκτυο μαζί με άλλα εκατομύρια κόσμου - το ινσταγκραμ - θα βλέπαμε οι συλλογικά μια φωτογραφία από ένα παντοδύναμο τηλεσκόπιο. Τόσο δυνατού που ‘’πιάνει’’ φως που το ανθρώπινο μάτι δεν αντιλαμβάνεται και εκείνη η φωτογραφία που κοιτάζουμε μαζί, είναι ένα ταξίδι στο χρόνο.
Μια φωτογραφία για όλους εμάς εμείς εκεί, συνδεδεμένους σε εκείνο το δίκτυο. Καθώς περνάμε πανδημίες, πολέμους, θανάτους, κακά στιχάκια ευζωίας, περιστασιακές μόδες, γάμους, διαζύγια και βαφτίσια, σκυλάκια και γατάκια, είμαστε μονάχα ένα ψίχουλο. Κομμάτι μιας τεράστιας ενέργειας που μας γυρνά, επιστρέφει, συνοδεύει και συγχρόνως αδιαφορεί - γιατί έχει μεγαλύτερα πράγματα να κάνει.
Είναι τόσο ανακουφιστικό. Το βάρος που φεύγει όταν καταλαβαινεις πως δεν είσαι και τόσο σημαντικός. Πόσο ευγνώμων μπορεί να είσαι για αυτή την ευκαιρία, να ζήσεις μια ζωή, για τόσο λίγο - όπως τη θελήσεις εσύ;
Ξέρω πως έχει περάσει καιρός που δεν σας έγραψα. Μεσολάβησε το workshop - ένα Σαββατοκύριακο τόσο γεμάτο, που πήγε τόσο απρόσμενα καλά και μου θύμισε πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σας και να σας φέρνω πράγματα για να σκεφτείτε, να πάρετε έμπνευση. Σκέφτηκα πως κάθε φορά που κάνω κάτι για να βοηθήσω, όχι για να δείξω, τα πράγματα πάνε καλά αλλά πάνω από όλα εγώ νιώθω καλύτερα. Το να βοηθάμε μέσα από την εμπειρία μας, να είμαστε γενναιόδωροι με αυτά που αποκτήσαμε και γνωρίζουμε, μας βοηθά να φτιάχνουμε κοινότητες, φίλους, μέχρι καινούριες οικογένειες.
Όταν μοιράζεσαι, ξεχνάς για λίγο τα στάτους. Το Συμβαν τα έφερε μπροστά, είναι και αυτό θέμα του ‘’εγώ’’. Τα στάτους είναι όλοι αυτοί οι τίτλοι και οι ιστορίες που λέμε για τον εαυτό μας. Όταν η μισή μας μέρα περνά με το να πασχίζουμε να τους υποστηρίζουμε, να τους κάνουμε αληθινούς στους άλλους ‘’εγώ είμαι καλή κοπέλα’’ ‘’εγώ ευγενική’’ ‘’εγω εργατική’’ ‘’εγώ επιτυχημένη / επιτυχημένος’’
‘’Εγώ δεν κάνω λάθη’’ ‘’εγώ είμαι δυνατή/ος’’ ‘’πιο έξυπνος/η’’ ‘’πιο πλουσιος’’ ‘’πιο άτυχος’’
Πολλή φασαρία. Λίγος χρόνος στη γη. Μεγάλη εξάντληση
Η Ιvana Trump - ενσωμάτωσε για μια δεκαετία ένα μεγάλο ‘’εγώ είμαι διάσημη’’ ‘’εγώ είμαι παντού’’, έγραψε το δικό της εγχειρίδιο χρήσης για το στατους στη δεκαετίας του 80 και μετά σαν σινγκλ, το ‘90. Η μεγάλη της προσωπικότητα, η περίεργη της ιστορία και η σχέση της ήρθαν στο μυαλό μου καθώς λίγες μέρες μετά το Συμβαν, ανακοινώθηκε ο θανατος της.
Τι μένει όταν ξεφορτώνεσαι το εγώ; Ίσως αναζητήσεις πράγματα που πίστευες πως δεν σου άξιζαν ποτέ, να αγγίξεις ταμπού, να δώσεις στον εαυτό σου άλλα πράγματα. Μετά το Συμβάν διάβασα την ιστορία της Emma Thompson για την εμπειρία της στον τελευταίο της ρόλο. Ερμήνευε μια γυναίκα 62 ετων που ποτέ δεν έχει βιώσει οργασμό, και προσλαμβάνει έναν επαγγελματία για να της το χαρίσει. Η γραφή της είναι υπέροχη, ειλικρινής, σαν να κάθεται δίπλα σου και να σου μιλάει.
Όταν το ‘’εγώ’’ φεύγει μαθαίνεις να απενεχοποιείς τα λάθη, γιατί δεν καθορίζουν καμία αφήγηση του. Μαθαίνεις να λες συγνώμη όπου ειναι απαραίτητο. Εδώ, ένας καλός οδηγός για το πως μπορείς να δεχθείς πως έκανες λάθος
Ίσως σταματάς να αγοράζεις ρούχα, και άλλα ρούχα γιατί δεν χρειάζεται να υπηρετήσουν όλους τους ρόλους που το ‘’εγώ’’ σου επιτάσσει. Ένα βιβλίο που διάβασα μέσα στο μήνα, με έκανε να στείλω ένα μήνυμα στο συγγραφέα του. Μετά από καιρό μιλήσαμε και στο τέλος έγραψα για αυτό.
Αν όμως, αυτό το ‘’εγώ’’ νιώθει πληγωμένο και απελπισμένο, φοβισμένο με όλα αυτά που συμβαίνουν - σου έχω νέα. Ο φόβος δεν θα φύγει ποτέ. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να καταλάβουμε τον φόβο αυτό, να βαδίσουμε μαζί του. Κάνοντας αυτή την άσκηση βλέπουμε πόσα περισσότερα πράγματα έχουμε να κάνουμε σε αυτή τη ζωή - σε αυτό το κείμενο τα γράφει πολύ καλύτερα. Το Συμβάν, έδειξε την απειροελάχιστη τεράστια μικρή και υπερμεγέθης σύσταση που όλα έχουν γύρω μας, όταν εγκαταλείπουμε τις θεωρίες για τον εαυτό μας και τη ζωή που ζούμε.
Καλό μεσοκαλόκαιρο. Θα σας γράψω ξανά, στις διακοπές μας. Ως τότε, αν έχετε κάτι να με ρωτήσετε ή να μου απλά πείτε - μπορείτε πάντα να μου στέλνετε email