Είχα (και ελπίζω ακόμα να έχω) τις καλύτερες ιδέες μου, τα καλοκαίρια. Ό,τι πραγματικά καλό έχω καταφέρει, ξεκίνησε στο μυαλό μου μέσα Ιουλίου ή εμφανίστηκε για πρώτη φορά μέσα στον Αύγουστο. Το καλοκαίρι είναι σκληρό στην Αθήνα, αλλά για μένα ήταν πάντα η εποχή που μπορούσα να κάνω αυτό που μου είχε λείψει όλο το χειμώνα πολύ - να πάρω έμπνευση και να σκεφτώ καινούρια πράγματα.
Υποθέτω πως τα καλοκαίρια δεν ήταν ποτέ για μένα σημείο ασυδοσίας. Με κουκούλωναν στη γλυκιά τους ζέστη και εγώ με τον τρόπο μου απαιτούσα για απαντήσεις. Ποιο θα είναι το επόμενο μου βήμα; Τι θα κάνω;
Πριν συνεχίσω την ανάπτυξή μου περί εμπνεύσεως, ας κάνω μια παρένθεση. Πιστεύω πως όλοι μας είμαστε δημιουργικοί και οφείλουμε να ψάχνουμε για έμπνευση. Από τη στιγμή που ο ανθρώπινος νους παίρνει την απόφαση να δώσει μια απάντηση σε ένα κοινό ερώτημα με το δικό του τρόπο, γίνεται δημιουργικός. Το κοινό ερώτημα, μπορεί να είναι τα πάντα, μη φαντάζεστε πάντα κάτι σοφιστικέ - η φορολογική δήλωση, το τραπέζι του ikea, μια ομελέτα, ένα καινούργιο ρούχο, ένα website, κουλουράκια - όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή. Εκείνα που αντιμετωπίζουμε στην επαγγελματική μας ζωή ή αυτά που λύνουμε για άλλους και μας πληρώνουν. Μέσα μας, έχουμε όλοι ένα δημιουργικό δαιμόνιο, ικανό για να μεγαλουργήσει.
Για να επιστρέψουμε στην έμπνευση. Δεν έρχεται ξαφνικά, δεν έρχεται από μόνη της, δεν είναι θεόσταλτο δώρο. Όχι. Τα πράγματα δεν δουλεύουν έτσι. Η έμπνευση θέλει εξάσκηση και υπομονή, καθημερινή δουλειά. Θέλει ρουτίνα, παρατήρηση, εξάσκηση.
Θα έρθει, σε εντελώς απρόσμενη στιγμή, σε σημείο μη προκαθορισμένο. Αν κάνεις τη δουλειά θα έρθει. Απλά δεν σε ενημερώνει ποτέ για την ημερομηνία άφιξης.
Δώσε το χρόνο, κάθε μέρα για να εξερευνήσεις. Δεν υπάρχουν σωστά και λάθος σημεία. Δεν θα πάρεις καλύτερου επιπέδου έμπνευση αν πηγαίνεις μόνο σε μουσεία. Τουναντίον. Άφησε τον εαυτό σου εντελώς ελεύθερο, να δοκιμάσει όλα τα φαγητά του μπουφέ. Ασε τον να διαβάσει ετικέτες απορρυπαντικών, λουκι λουκ και joan didion. Να κοιτάξει περίεργα και προφανή σημεία. Δες ταινία του ‘50 και μετά δες blockbuster. Βούτα στην pop κουλτούρα ή φύγε τελείως από αυτή. Άκου πολύ μουσική, είναι θεραπευτική και μιλά στο υποσυνείδητο με τρόπους που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Ξεκίνα να κάνεις κάτι, ακόμα και αν είναι ατελές. To πρώτο draft δεν είναι το τελικό, αλλά κάπως πρέπει να φτάσουμε εκεί. Η πρόθεση δεν είναι είναι τίποτα χωρίς την πράξη, η πράξη δεν είναι κάτι χωρίς την πρόθεση.
Συστήνω πάντα το βιβλίο "Ο πόλεμος της Τέχνης" του Στιβεν Πρεσφιλντ. Είναι ένα μικρό εγχειρίδιο για το πως να δημιουργείς, πως να επιστρέφεις πάντα στην Τέχνη σου.
Σε αυτό το άρθρο, Βρετανοί καλλιτέχνες γράφουν για το πως αυτοί βρίσκουν την έμπνευση τους. Λένε πολλά καλά, αρκετά από αυτά τα εφαρμόζω ήδη και εγώ αλλά μου έμεινε αυτό
Try to ignore the noise around you: the chatter, the parties, the reviews, the envy, the shame.
Σας εύχομαι ένα καλοκαίρι γεμάτο έμπνευση ;)